«به نام خدا»
از آنجا که اعتقاد به موعود آخرالزمان فصلى مشترک میان ادیان مختلف است، در این مقاله تلاش شده تا گزارشى کوتاه از باور زرتشتیان در این خصوص ارائه گردد، باشد که در پیشگاه حضرت ولى عصر،علیهالسلام، پذیرفته شود.
در اعتقادات کهن ایران، هستى عمرى دوازده هزارساله دارد که به چهار دوره سههزارساله تقسیم مىشود:
1. سههزار سال نخستین زمانى است که جهان مینوى است، آفرینش بالقوه است و تنها در اندیشه اهورامزدا وجود دارد.
2. سههزار سالدوم زمانىاستکه جهان رنگ مادى به خود مىگیرد، آفرینش پاکاست وآلودگى به آن راه نیافته است.
3. سههزار سال سوم زمانى است که آفرینش دچار آلودگى مىشود و نیروهاى اهریمنى به سرزمین روشنایى مىتازند و آمیختگى و کشاکش میان نیکى و بدى درمىگیرد.
4. سههزار سال چهارم روزگار جدایى و رهایى است. آفرینش آلوده و آمیخته در این دوران به سوى پیراستگى مىگراید تا سرانجام به پاکى آغازین خویش بازگردد. (1) Saoshianta به طور خارقالعاده ظهور مىکند.
سنت مزدیسنان حاکى از این است که این سه منجى، سه برادر از پشت زرتشت هستند که ایزد « نریوسنگ » ( نئیریوسنگه ( Nairyosangha نطفه را حفظ کرده و به ایزدبانو آناهیتا مىسپرد. ایزدبانو نطفه را در دریاچه«کانسهایه» یا «کانسو» ( Kansaoya-Kansu ) نگهدارى مىکند. در آغاز هزاره یازدهم، دوشیزهاى از یک خاندان بهروز و پارسا و پرهیزگار در این دریاچه ( هامون) به آب داخل شده واز آن نطفه آبستن مىشود و «اوخشیت ارته» یا «هوشیدربامى» (2) نخستین موعود و منجى متولد مىشود...
ادامه مطلب